Hacı Ali Birdane Kimdir?

HACI ALİ BİRDANE

(1923-10.07.2000)

Babasının adı Mehmet, annesinin adı Hesna´dır.Meryem Hanım´la 1949 yılında evlendi.Bu evlilikten 2 oğlu 5 kızı dünyaya geldi.

İkinci Dünya Savaşı´nın en yoğun olarak sürdüğü yıllarda 4,5 yıl askerlik görevi yaptı.

İlkokuldan ve Hafız Hüsnü Efendi´den aldığı "Hafızlıké eğitiminden sonra eğitim görmedi. Aldığı bu eğitimlerle bütün ömrü boyunca "cami" ile okulu barıştırmaya, birleştirmeye çalıştı. Otuz üç yıl sürdürdüğü "İhsaniye Camii Müezzinliği" görevi ile halka ve çevresine doğru yolda eğitim verdi. Meslek hayatı boyunca "güne" görevi gereği "güneşten" önce başladı. Bir "vakit" dahi görevini aksatmadan "Devletten" aldığı maaşı haketmeye çalıştı. 

Dini akımlara, cemaat ve cemiyetlere iltifat etmedi. "İtikat", "İbadet" "Ahlak" konularında Kur´an´ın lafzından çok "ruhu"na önem vererek yaşadı.

Devletin ve görevlisi olduğu Diyanet İşleri Başkanlığı´nın uygulamalarına sıkı sıkıya bağlı kaldı. Bu sebeple; ilkokul mezunu olmasına rağmen Diyanet İşleri Başkanlığı´nın verdiği "Taltif", "Takdir" ve "Teşekkür" belgelerine dayanılarak "birinci" dereceye yükseltildi ve oradan emekli oldu.

İmam Hatip Lisesi Yaptırma ve Yaşatma Derneği gibi tüzel kuruluşların başkanlıklarını ve yönetim kurulu üyeliklerini yürüttü. 

Halk adamı olarak; fakir fukaradan evlenecek, sünnet olacak kimselere yardımcı oldu. Gösterişe kapılmadan mahallenin düşkünlerine ve kimsesizlere yardım etti. Yıkılmaya yüz tutmuş ailelerin fertlerini birleştirmeye ve barıştırmaya uğraştı.

Karşılıksız iş yapmaya akıl erdiremeyen insanların iftira, tenkit ve istifhaflarına yıllarca göğüs gerdi. Kendi bildiği doğru yolda yürümekten taviz vermedi.

Bolvadin´de kendinden önce, kendi zamanında yapılmış çeşmelerin sularının akıtılması, bakımları ve onarımlarına emek harcadı. Bu çeşmelerin tabii kaynaklarını ve su yollarını en iyi o bilirdi.

Yaşayışında "söz"den çok "iş"e değer verdi. Çalışkanlık, üretkenlik, yeniliğe açıklık, beceriklilik, yardımseverlik, hoşgörü, saygınlık, cömertlik ve merhamet onun kişilik özellikleriydi.

Bu dünyanın kimseye kalmayacağının şuurunda olarak severek ve sevilerek yaşadı.

10 Temmuz 2000 yılında rahmetli olduğunda hakkında "Bolvadin´in çeşmeleri ve yetimleri babasız kaldı" denmiştir.